RODZAJE ZAJĘĆ REWALIDACYJNYCH OFEROWANYCH W NASZEJ SZKOLE:

TERAPIA PEDAGOGICZNA

Terapia pedagogiczna to szereg specjalistycznych oddziaływań na dziecko, które przejawia różnego rodzaju nieprawidłowości w rozwoju psychomotorycznym i społecznym w obrębie motywacji, emocji, nabywania i przyswajania wiedzy, integracji i współżycia socjalnego.
Metody terapii pedagogicznej o charakterze psychologiczno-pedagogicznym, profilaktycznym i medycznym mają na celu stworzenie dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, wygaszania negatywnych objawów zachowania, kształtowania prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy oraz zdolności praktycznego posługiwania się nabytymi umiejętnościami w życiu pozaszkolnym.

 

TERAPIA PSYCHOMOTORYCZNA

Służy likwidowaniu różnego rodzaju zaburzeń i patologii:

• • ruchu (np. słaba koordynacja, dyspraksja)
  • mowy (np. opóźniony rozwój mowy, zaburzenia komunikacji)
  • koordynacji wzrokowo - ruchowej
  • wrażliwości czuciowo-dotykowej
  • centralnego przetwarzania słuchowego
  • emocji i zachowania (np. lękliwość, nadruchliwość, nadpobudliwość)
  • pamięci
  • uwagi
  • czytania i pisania

Odbywa się w grupach do 5 osób, dla dzieci w wieku 6-8  lat, jeden raz tygodniowo przez okres jednego roku szkolnego. Celem i efektem terapii psychomotorycznej jest konstrukcja lub aktywizacja sieci neuronalnych, które odpowiadają za mózgowe procesy integracyjne.

W rezultacie dziecko uzyskuje: 

• zdolność do koncentracji,
• zdolność do organizacji własnych czynności,
• ułatwienia procesów nauki,
• opanowanie,
• pewność siebie,
• poczucie własnej wartości,
• dominację jednej ze stron ciała.

Wynikiem terapii psychomotorycznej jest osiągnięcie przez dziecko możliwości optymalnego funkcjonowania w swoim środowisku, stosownie do wieku i predyspozycji psychofizycznych.

 

TERAPIA LOGOPEDYCZNA

 Polega na:
- usprawnieniu funkcji narządów mowy, tj. języka, warg, podniebienia miękkiego, żuchwy,
- poprawieniu fazy wdechowej i wydechowej,
- wywoływaniu i utrwalaniu prawidłowej wymowy głosek,
- wspieraniu normatywnego rozwoju mowy,
- dodatkowo usprawnieniu funkcji poznawczych uczniów – pamięci, koncentracji uwagi, percepcji wzrokowej, słuchowej, koordynacji wzrokowo – ruchowej, myślenia przyczynowo – skutkowego.

 

TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH

Jest metodą terapii umożliwiającą osobom zmniejszenie deficytów w zakresie kompetencji społecznych i pozwalającą na skuteczniejsze radzenie sobie w życiu. Obejmuje: kompetencje społeczne i komunikacyjne, emocje, umiejętności poznawcze, poczucie tożsamości i własnej wartości, a także samoocenę. Terapia jest prowadzona przede wszystkim w formie grupowej. W trakcie spotkań grupowych uczestnicy: poznają zasady współżycia społecznego i uczą się właściwego reagowania na komunikaty płynące zarówno z ich samych, jak i świata zewnętrznego,  uczą się odczytywać komunikaty niewerbalne (mimika twarzy, pozycja ciała, gestykulacja), pracują nad koncentracją uwagi, uczą się wyznaczać cele i realizować je, nabywają umiejętności korzystania z pomocy innych ludzi, poznają i rozpoznają różne stany emocjonalne – zarówno swoje jak i innych osób, uczą się zmniejszać napięcie poprzez poznanie różnych technik relaksacji. Układ zajęć dostosowany jest do specyfiki funkcjonowania poznawczego osób ze spektrum. Forma zajęć ma jasno określoną strukturę, prowadzący stosują dużo wskazówek i podpowiedzi np. przekazanie informacji w sposób ułatwiający jej zrozumienie. Dużą uwagę podczas zajęć zwraca się na trening konkretnych umiejętności w różnych sytuacjach społecznych.

 

TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

Zaburzenia SI to nieprawidłowości we właściwym odbieraniu i interpretacji bodźców sensorycznych. W efekcie dochodzi do nieprawidłowej reakcji na poddawane wrażenia zmysłowe.

Głównym zadaniem terapii SI jest dostarczenie dziecku, podczas jego aktywności ruchowej, kontrolowanej przez terapeutę ilości bodźców sensorycznych, wywołujących poprawę integracji bodźców docierających do dziecka z otoczenia i jego ciała.

Terapia SI poprawia funkcjonowanie centralnego układu nerwowego dziecka i wpływa na zmianę jego zachowania w sferze motorycznej, emocjonalnej oraz poprawia umiejętności językowe i poznawcze, a przede wszystkim wpływa na lepszą efektywność uczenia się przez dziecko.

Wskazania do zajęć Integracji Sensorycznej obejmują m.in.:

• autyzm,
• ADHD,
• problemy z koncentracją,
• dyspraksję,
• zaburzenia koordynacji wzrokowo –ruchowej,
• zbyt niski lub bardzo wysoki poziom aktywności,
• opóźniony rozwój mowy,
• nadmierną wrażliwość (wzrok, słuch, ruch, dotyk),
• trudności w nauce,
• upośledzenie czynności motoryki dużej i małej,
• usprawnianie funkcji poznawczych.

Pomoce do Integracji Sensorycznej to przede wszystkim tunele, stelaże, hamaki, podwieszki, równoważnie, różnorodne huśtawki, trampoliny, maglownice. Dzięki różnorodności pomocy dziecko utrzymuje wysoki poziom zaangażowania i wewnętrznej motywacji.

 

 

BAZA DO PROWADZENIA ZAJĘĆ REWALIDACYJNYCH: